Dilek Duası - Duada istenen şey verilmezse?

Duada istenen şey verilmezse?
Duâda istenen şey verilmezse, duâmız kabûl olmadı, emeğimiz boşuna gitti şeklinde bir vehme kapılınmaz.
Duânın mahiyetini açıklayan Resûl-i Ekrem Efendimiz şöyle buyurdu:
– Duâ, ibâdetin özüdür!
Demek ki, duâ sadece bir talepte bulunmak değildir. Belki talepte bulunma ibâdetidir. İbâdetin ise karşılığı hemen dünyada verilmez, belki esas faydası âhirette ve en sıkıntılı olduğumuz mahşerdedir. Dünyada faydası bazan görülür, bazan da görülmez. Görülmediği zaman duâmız kabûl olmadı denilmez. Denilse duânın ibâdet olduğundan gaflet edilmiş olunur. Halbuki, duâ günde beş vakitte yaptığımız diğer ibâdet gibi vakitli bir ibâdettir. İhtiyaç ve sıkıntı anları da duâ ibâdetinin vaktidir. Böyle vakitlerde yaptığımız duâlarımızda istediğimiz yerine gelmezse ibâdetin vakti bitmedi, devam ediyor, vakti devam edince vaktin ibâdeti de devam eder, denilip duâya devam edilir.
Bazan duâda istediğimiz şey bizim hayrımıza olmayabilir. Bu sebeble Rabbimiz istediğimizi değil, belki başkasını verir. Böyle tecelliler karşısında da hakkımda hayırlısı böyleymiş deyip verilene şükretmeli, asla şikâyette bulunmamalıdır.
Ameliyattan çıkan bir hastanın ciğeri yanarken yalvarır:
– Doktor bey, bana bir bardak su, der. Doktor ise ona asla su verdirmez, belki başka bir ilâç verdirir.
Buna doktor isteğimi kabûl etmedi, denilmez. Belki isteğimi duydu, ancak benim için daha hayırlısını verdi, demek ki, bana su verilse kötü olacakmış. Lâyık olan bu hapmış ki onu verdi, denir, doktorun daha iyiyi bildiği kabûl edilerek neticeye razı olunur.
Bediüzzaman Hazretleri, makbûl duânın nasıl olacağı yolunda sorulan bir suâle verdiği cevapta, duâ mevzuunda muhtaç olunan bütün bilgiyi, kısa fakat veciz bir üslûp içinde şöyle sıralamıştır:
“– Mü’minin mü’mine en iyi duâsı nasıl olmalıdır?
Elcevab:
– Esbab-ı kabûl dâiresinde olmalıdır. (Yani kabûle sebeb olan şartlara riayet edilerek yapılmalıdır.) Çünkü bazı şerait dahilinde (yapılan) duâ makbûl olur. Şerait-i kabûlün ictimâı nisbetinde (yâni makbûl kılacak şartların bir araya gelmesi nisbetinde duânın) makbûliyeti ziyadeleşir. Ezcümle:
1 – Duâ edileceği vakit, istiğfar ile mânevî temizlenmeli, sonra (duânın başında) makbûl bir duâ olan salâvat-ı şerîfeyi şefaatçı gibi zikretmeli ve âhirde (de) yine salâvat getirmelidir. Çünkü iki makbûl duâ ortasında bir duâ makbûl olur.
2 – Hem bi-zahri’l-gayb, yâni gıyaben ona duâ etmeli.
3 – Hem hadiste ve Kur’an’da gelen me’sur duâlarla duâ etmeli. Meselâ:
Allahümme innî es’elüke’l-afve ve’l-âfiyete lî ve lehu fi’d-dîni ve’d-dünya ve’l âhireti.
Rabbena âtinâ fi’d-dünya haseneten ve fi’l-âhireti haseneten ve kına azabe’n-nâr...
“Allah’ım, senden kendime ve din kardeşime dinimiz, dünyamız ve âhiretimiz için af ve afiyetler dilerim. Rabbimiz, bize dünyada hasene (iyilik) ver, âhirette hasene ver, Cehennem azabından koru!...” gibi câmi duâlarla duâ etmek, hem hulûs ve huşû ve huzur-u kalb ile duâ etmek, hem namazın sonunda, bilhassa sabah namazından sonra, hem mevaki-i mübarekede, husûsan mescidlerde, hem cum’a’da, husûsan saat-ı icabede, hem şuhûr-u selâsede, husûsan leyâli-i meşhûrede, hem ramazanda, husûsan leyle-i kadirde duâ etmek, kabûle karin olması rahmet-i İlâhiyye’den kaviyyen me’muldur. O makbûl duânın ya aynen dünyada eseri görülür veyahut duâ olunanın âhiretine ve hayat-ı ebediyesi cihetinde makbûl olur. Demek aynı maksad yerine gelmezse, duâ kabûl olmadı denilmez, belki daha iyi bir sûrette kabûl edilmiş denilir...”
Şu izahtan da anlamaktayız ki, duâda dâima hatırımızda tutmamız lâzım gelen bazı temel kâideler şunlardır:
1 – Duâ bir ibâdettir. İbâdetin ise vakti vardır. Duâ ibâdetinin vakti ihtiyaç ve sıkıntının geldiği vakittir. Bu vakitlerde duâ edersek duâ ibâdeti borcumuzu edâ etmiş oluruz.
2 – İbâdetin karşılığı esas itibariyle âhirette verilir. Dünyada verilmesi şart olmaz. Bu itibarla, duâ ibâdetimizin karşılığı da hemen elimize geçmemişse, geçmiyorsa, duâmız kabûl olmadı denilmez. Belki daha menfaatli şekilde, daha muhtaç olduğumuz bir zaman olan âhirette verilecek, denilir, duâ ibâdetinin vakti bitmediğine kani olunur.
3 – Duâda istediğimiz bizim hayrımıza mı, şerrimize mi bazan kesin olarak bilemeyiz. Bunu bilen de şüphesiz ki, Rabbimizdir. Binaenaleyh, bizim istediğimiz değil, belki istemediğimiz verilirse hakkımızda hayırlı olan bu imiş ki, Rabbimiz bunu verdi, der, sabr içinde şükreder, bir hikmetin varlığını kabûl ederiz.