Hun

İşin içine duygularımız katarak inandığımız şeyler, bizim gerçeklerimiz haline gelirler! İşte inanç yasası bunu söyler! Gerçekleşmesini istediğimiz bir şeyi ne kadar kuvvetle istersek, o da o kadar çok bizim gerçeğimiz haline gelecektir! Bir şeye gerçekten inanıyorsak, bunun tersi olabileceğini düşünmeyiz bile! İnandıklarımız bize bir çeşit tünel vizyonu sağlar! Öyle ki, sanki bir tünele girmiş gibi, inandıklarımıza uygun olmayan her türlü bilgi akışını görmezden gelmeye başlarız!

İnanç gerçeğin kendisini yaratır! İnandıklarımız, nelerle karşılaşacağımızı belirler! Gördüklerimize inanmamız gerekmez, ama inandıklarımızı mutlaka görürüz! Eğer hayatımızda büyük bir başarı kazanacağımıza kesin olarak inanıyorsak, ne olursa olsun hedeflerimize doğru koşmaya devam ederiz! Bizi hiçbir şey durduramaz!

İnançlarımız bizi ya başarıya ya da başarısızlığa sevk ederler! Kısaca başarı inançla başlar! İnsanlar dünyaya genellikle iki farklı bakış açısından bakarlar! Bunlardan birincisi iyimser bakış açısıdır! Bu tarz bir bakış açısına sahipsek, dünyanın yaşamak için gayet güzel bir yer olduğuna inanırız! İnsanların ve şartların içindeki iyiyi görmeye yatkın olur, çevremizde pek çok fırsatın olduğunu ve bunlardan faydalanabileceğimizi düşünürüz! Mükemmel olmadığımızı bilmemize rağmen, gayet iyi bir insan olduğumuza inanırız! Geleceğe, kendimize ve diğerlerine güveniriz! Bu tutum, bizim esasen iyi bir insan olduğumuzu gösterir!

İkincisi ise, kötümser bakış açısıdır! Bu tarz bir bakış açısı olan kişi, kendine ve hayata olumsuz ya da kötümser bir gözle bakar! Ne kadar çalışırsa çalışsın tüm kartların kendisine karşı dizildiğine ve zenginlerin git gide zenginleştiğine, fakirlerin ise gitgide fakirleştiğine inanır!

Bu tarz bir insan, baktığı her yerde sadece adaletsizliği, baskıyı ve talihsizliği görür! Bazı şeyler onlar için yanlış gittiğinde, her zaman yaptıkları gibi, kötü insanları ve kör talihlerini suçlarlar! Kendilerini birer kurban gibi hissederler! Bu davranışlarından dolayı da kendilerini hiçbir zaman gerçekten sayıp sevemezler!

Hiç söylemeye gerek yok ki, iyimser inançlara sahip olan insanlar daima hareket eden, ses getiren, inşa eden ve geleceklerini yaratan insanlardır! Onlar daima olumlu ve neşelidirler! Dünyayı yaşamak için iyi, parlak bir yer olarak görürler! Zihinlerini, günlük hayatın kaçınılmaz iniş ve çıkışlarına karşın olumlu ve yapıcı tepkiler vermek üzere ayarlamışlardır! Başarıya doğru sürdürdüğümüz yolculuğumuzun kilit noktası, dünyaya iyimser ve olumlu bir bakış açısından bakmamız olmalıdır!

Zihnimizin önündeki en büyük engel, kendi kendimizi sınırlayan inançlarımızın içinde gizlidir! Bunlar bizi bir şekilde engellerler, herhangi bir şeyi denemekten alıkoyarlar ve doğru olmadığı açıkça belli olmayan bazı şeyleri bile görmemize engel olurlar!

İnancımız her ne olursa olsun, ona yeterince güçlü bir şekilde bağlanmışsak, o artık bizim realitemiz olur! İnançlarımıza uygun bir şekilde yürür, konuşur, davranır ve diğerleriyle iletişim kurarız! inançlarımız tümüyle yanlış olsa bile, onlara inanmaya devam ettiğimiz sürece, onlar bizim için gerçek olmayı sürdüreceklerdir!

Hepimiz kendimizi öyle ya da böyle kolayca sınırlama eğilimi taşırız! ondan sonra da, inanmaya karar verdiğimiz şeye karşı olan ya da onu reddeden bütün verileri ve kanıtları görmezden gelmeye başlarız!

Hepimiz gerçekten neyi yapabileceğimizi bilmiyoruz! Kendimizi ucuza satmak için acele etmeyelim! Potansiyelimizin kısıtlanmasına asla rıza göstermeyelim! Şimdiye kadar yapmış olduklarımızdan daha fazlasını yapabiliriz!

Kendimizi kısıtlamamıza yol açan inançlarımızın pek çoğu kesinlikle doğru değildir! Bunlar, “doğru” diye kabul ettiğimiz ve kaynağı çoğu kez belirsiz olan olumsuz bilgilere dayanırlar! Onları bir kez kabul ettiğimizde, inancımız onu, bizim için değişmez bir “gerçek” haline getirir! Bir şeyi yapabileceğimize veya yapamayacağımıza inansak da, sonuçta her iki durumda da haklı çıkarız!

Alinti