Sana Uyanıyorum...

[Gülşen]

Sana Uyanıyorum...

Ellerimde badem çiçekleri sana uyanıyorum.Gün sana uyanıyor,Güneş sana sarı ve kırmızı tonlarıyla yeni bir hayata uyanır gibi sana uyanıyorum.Yüreğimde kıpkırmızı elmalar beliriyor.Dağ karartıları,güneş emmiş sulardan geçiyorum.Nerede uyusam?Neye uyusam?Ama en sonunda sana uyanıyorum,yüreğime yumuşaklık çöküyor.Şefkat.Çocuklaşıyorum.Çocuk ellerle sana uyanıyorum.Bilmem kaç bin yıllık topraktan bilmem kaç bin savaştan geçerek.Ateşte yakılmış,kireç kuyularından geçilmiş,cüzamdan ve veremden geçerek hani bir at gibi koşarak,terleyerek koca bir ormanın serinliğinde sana uyanıyorum.......................





Binlerce serçe içimde ötüyor,kanat çırpıyor.Onlarla kanatlanıyorum.Kıvrım kıvrım kıvranarak dans ederek her köpüğün üstünden sıçrayarak kumsalına vuran bir dalga oluyorum.Eteklerini süpürüyorum,dağına yuva yapmış bir şahin oluyorum.Eninde sonunda
Bütün sözlerimin karesi oluyorsun.Nerden baksam?Nerden batsam?Sana uyanıyorum

Dünü öldürdüm,yarına uyanıyorum.Gül kokulu bir sabaha uyanır gibi sana uyanıyorum.Seni düşündüğümde bir toz bulutuyum.Küçük narin bir menekşe.Kıtanın atlasın dışına atılmış bir adım.Her şey dönüp sana geliyor,evrenin başlangıcı ve sonusun her şey sana dönüyor.Yer sana dönüyor,gök sana bir semazenin ellerinde ve kollarında son bulan nefes.Soluk soluğa izlenen filmin son karesiyim.Bir masal kahramanı.Seni düşününce semaya ellerini açmış bir ney’im.


Dünü öldürdüm,yarına uyanıyorum ki vuslata sayıl bir gün daha gidiyor hicran takviminden,bir gün daha sana yaklaşıyorum kilometreler küçük adımlara denk geliyor ve sana uyanıyorum gül kokulu sabahlarda.

Ve sana uyanıyorum toprakla,terle.Bereketle.Kirpiklerine uyanıyorum,kapansa
beni karanlığa boğacak.Felaketime sebep kirpiklerine.Limos ve Penin dinliyor mu beni
Bu açlığı görüyor mu canı can yapan canan?Cana can olan canan.Candan olan,candan eden canan.Canımla,kanımla sana uyanıyorum..........................

Her aşk geçip gelip sende demleniyor.En koyu,en ağır ve en acımasız yanımla
Bir savaşa girer gibi sana uyanıyorum.....

Birazdan kurşuni yalnızlığım başlar.Kalem susar.Söz biter.Ve ben ölürüm.
Ölürken bile sana uyanıyorum.

Gordion..

[PARADOKS]

Ellerimde badem çiçekleri sana uyanıyorum.Gün sana uyanıyor,Güneş sana sarı ve kırmızı tonlarıyla yeni bir hayata uyanır gibi sana uyanıyorum.Yüreğimde kıpkırmızı elmalar beliriyor.Dağ karartıları,güneş emmiş sulardan geçiyorum.Nerede uyusam?Neye uyusam?Ama en sonunda sana uyanıyorum,yüreğime yumuşaklık çöküyor.Şefkat.Çocuklaşıyorum.Çocuk ellerle sana uyanıyorum.Bilmem kaç bin yıllık topraktan bilmem kaç bin savaştan geçerek.Ateşte yakılmış,kireç kuyularından geçilmiş,cüzamdan ve veremden geçerek hani bir at gibi koşarak,terleyerek koca bir ormanın serinliğinde sana uyanıyorum.......................

[manolya]

elline emeğine sağlık gülşencim harikulade bir yazım olmuş.