YÂ KARİBE'L MÜCÎBÜL MÜDANÎ DUNE KÜLLİ ŞEY'İN KURBEHÜ
Esmai İlâhîyeden bir ism-i şerif de «El azma» dir. Pek azametli demektir. Yani Cenâb-ı Hazreti Vacibül vücud; celâl-ı azamet ve kahrı galebei kudret sahibi bir azim vücibittâzimdir. Ecsam-ı icramdan (yer kaplayan cisimlerden) değüdir ki; göz ile görülsün ve makûlat-dan (akıl Ue büinen) değüdir ki; akıl idrâk eylesin. İlim olmadan akim idrâki yetersizdir.
Mânâsı: Ey azim vâcibittâzim! Kendi şâm azameti ulûhiyetinf hakk tazim üe senayı azim sahibi şâm büyük Allah'sın. Ve senaî izzet sahibi ulu Sübhan. Ve ey Senâi mecid şeref sahibi hallâk-ı cihan. Ve ey senâi kib-riya sahibi kerim üısan. Zât'en ve sıfaten ve fiilen kemâli izzetin ki; ezelen ve ebeden zül (gölge) arız olmaz.
Havass ve Esrarı :
Cenâo-ı Şeyhül Ekber Muhiddüı Arabi (K.S.) Hazretleri buyurur:
Bir kimse bu şerefli ismi ve bu na'atı Hudayı
(115) Kitabı Şerhi Çehl nam kerimin günde 700 kere zikrine devam edici olsa; enva-n azameti celâl hakk ve mecd şerefi kibriyai mutlak kalbinin aynasına ışık salıp parıldatır.
Eğer riyazeti kânüle üe 40 gün halvetde olup günde 10.000 kere zikir etse; bu şerefli ismin ve bu zikri azimin (bu büyük zikrin) ruhaniyeti icabet eder. Gönlünde haşyetullah (Allah korkusu) sabit olduğundan başka korkuların hepsi gider.
Bir kimse seyyiatı azime (büyük suça) ve günahı kebireye (büyük günaha) mürtekib olmuş olup kâbüi gufran (af) olmak murad etse; bu şerefli isme tevessül edip afüv ve mağfiret olmağa niyetle zikir etse; Allahü azimüşşân fazlasıyla büyük ve küçük günahlarım affeder.
Bir kimseye padişah veya bir vali hışım ve ga-zab edip o hatırlardan korkan kimse bu şerefli ismi 12 kere zikir edip yüzüne karşı üfürsün. Karşısına vardığında gazabı hilm'e tebeddül eder.
Bir kimse siyaset edilecek (asılacak) olsa; bu şerefli ismin zikrine meşgul olsun. O siyasetden ve diğer tehlikelerden selâmet bulur.
Yahut gazab olunmuş bir kimsenin selâmeti için bir başka kimse niyet edip bu şerefli ismi zikrederse o gazab olunan kimse selâmete erişir. Allah Teâlâ'-nın fazlıyla (116).
Bu tsm-i şerifi bîr kimse ne niyetle okursa o niyeti hasıl olur. Okunmalı ve yanında taşımalıdır (117).
|