İncinmişiz Sebepsiz Yere...
hani unutmak, kaybetmek istesem seni,
bu sokağı geçince kendimle karşılama ihtimalim olmasa mesela;
en ücra köşesine sığınır yalnızlığımın,
bu fırtınanın dinmesini beklerdim.
tamam, beni anlama ihtimalini çıkardım ve yalnızlığıma böldüm;
yalnızlığım sonsuza yakınsarken beni anlama ihtimalinin ne önemi kalır ki?
tüm sokaklarım sana doğru zaten.
tüm yenilgilerim senin için.
zaferlerim mi? yalnız başına zafer kazanıldığı nerde görülmüş!
anlamıyorsun değil mi?
ellerim her geçen gün canlılığını kaybediyor sensizlikten..
ellerim ki bir kuru deriden ibaret sensiz,
ellerim bir ****nın cetveli ile kızartılmış, incinmiş sebepsiz yere..
anlayamıyorsun, anlamayacaksın, anlama… n’olur..
alintidir