Allâh Rasûlü’nün Komşu Hakkına Riâyeti
Hazret-i Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- komşu hakkına îtinâ gösterilmesini arzu ederlerdi. Hadîs-i şerîfte:
“Cebrâil bana komşuya iyilik etmeyi o kadar çok tavsiye etti ki neredeyse komşuyu komşuya mirasçı kılacak zannettim.” buyurmuşlardır. (Buhârî, Edeb, 28; Müslim, Birr, 140-141)
Diğer bir hadîs-i şerîflerinde de:
“Kâfir olan komşunun bir hakkı vardır. Müslüman komşunun iki hakkı vardır. Müslüman ve akrabâ olan komşunun üç hakkı vardır.” buyurdular.28
Komşunun penceresine bakmak, yemek kokusu ile ona eziyet etmek, onun hoşlanmayacağı bir davranışta bulunmak, komşu haklarını ihlâl etmektir.
Fahr-i Kâinât -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:
“…Allâh Teâlâ’ya göre komşuların hayırlısı, komşusuna faydalı olandır.” (Tirmizî, Birr, 28)
“Komşusu açken tok yatan kimse mü’min değildir.” buyururlardı. (Hâkim, II, 15/2166a)
Ebû Zer Gıfârî Hazretleri:
“Bana Hazret-i Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, yemek pişireceğim zaman suyunu fazla koymamı, ondan komşuma infâk etmemi emir buyurdular…” demiştir. (İbn-i Mâce, Et’ıme, 58)
Ebû Zer, sahâbenin fakirlerindendi. Demek ki, komşu hakkını îfâya yokluk dahî mâzeret değildir.
Ebû Hüreyre -radıyallâhu anh-’den rivâyet edildiğine göre birgün Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:
“–Vallâhi îman etmiş olmaz, vallâhi îman etmiş olmaz, vallâhi îman etmiş olmaz!” buyurdular.
Ashâb-ı kirâm:
“–Kim îman etmiş olmaz, yâ Rasûlallâh?” diye sordular.
Âlemlerin Efendisi:
“–Yapacağı fenâlıklardan komşusu emniyette olmayan kimse!” cevâbını verdiler. (Buhârî, Edeb, 29; Müslim, Îman, 73; Tirmizî, Kıyâmet, 60)
Diğer bir rivâyete göre ise:
“Yapacağı fenâlıklardan komşusu emniyet içinde olmayan kimse cennete giremez.” buyurdular. (Müslim, Îmân, 73)