Mummu Yoksa Aynamı Olmak
Mum ve Ayna
Meşhur bir sözdür;
"Işığı yaymanın iki yolu vardır; ya mum olacaksınız ya ayna"
Hangisini seçerdiniz? Mum olmayı mı, ayna olmayı mı?
Yoksa bırak şimdi mumu, aynayı; ben aydınlanayım yeter diyenlerden misiniz?
Hangi tarafı seçtiğiniz sizde saklı kalsın, biz mum veya ayna olmak üzerine biraz söyleşelim
Işık, varlığın temel taşlarından birisidir ve bir enerji barındırır içinde Dinamiktir, asla durduğu yerde durmaz, hızı vardır, ulaşabileceği sınırsız noktalara kadar yolculuk yapması doğasının gereğidir
Asıl kaynağı tektir belki ama o kadar çok çeşidi vardır ki, saymak imkansız Değişik formatlara bürünen o gizemli enerji, insanoğlunun dünya yaşamında pek çok kılığa girmiştir zaman boyutunda; kimi zaman hayatın can kaynağı, kimi zaman ölümün ve yok oluşun acı tırpanı olarak
Güneş olup başımıza taç olduğu, ay olup ruhumuzu kabarttığı, ateş olup aşımızı yaptığı, ışık olup yolumuzu aydınlattığı pek çok formda bizimle iç içedir adeta
Gazabına uğradığımız anlarda ise inanılmaz acılar bırakmıştır geçmişimize ve genlerimize Onunla oyun olmaz
Sözümüzde ve sorumuzda mumun acizane temsil ettiği bu enerji, bizim sırrını çözemediğimiz yaşamı, kendi ellerinde istediği şekle sokar ve bizim önümüze koyar; birazcık oynayabilelim diye
Oyun sırasında da gülümseyerek izler bizi;
bakalım onunla aşık atabilecek miyiz, onun gücünden bir parçacık taşıyabilecek iradeyi ve gücü gösterebilecek miyiz diye?
Bir mum olabilsek, dibimize ışık veremeden kendi kendimize erisek bile, onun sonsuz gücünün minicik bir yansıması olabiliriz ancak� Sonsuz bir denizde tek bir katre gibi
Mumun ışığını yansıtan ayna ise, daha şanslıdır mumdan aslında Hem aktarıp çoğaltır, hem erimez, eksilmez mum gibi
Ama sanaldır yüzündeki parlak ışık, sanılandır
Mum eriyip bittiğinde, sessiz karanlıklara teslimdir ayna
Sonsuzluğun bekçisidir, yokluğun ışıksız diyarında
Bekler bir mum daha yansın ki karşısında, bağrından bir dem daha nur vursun dünyaya
Aynanın hasret dolu bekleyişi; hem umudu taşır zerrelerinde, hem de yokluğun kavuran acısını
Zordur bu bekleyiş, belki eriyip tükenmekten daha zor�
Keşke mum olsam der ayna o zaman içinden, keşke eriyip yok olsam da, şu geçmek bilmeyen zamanın içindeki bu sonsuz bekleyişin karanlığından kurtulsam
Vakti gelir ve bir kibrit gelip, ışığın büyülü elini değdirir mumun yumuşak ve savunmasız gövdesine
Yanar, aydınlatır, dibini göremeden, kendini bilemeden
Ayna ile ışığın kavuşmasıyla yansıma başlamıştır artık
Şenlik vaktidir şimdi, hani o "ben aydınlanayım yeter" diyenlere
Vuslat yaşanmış, ayna ile mumun karanlığa inat yansımaları sona ermiştir Mum, zamanın ve ışığın yokluğa karışmıştır, dönüşmüştür artık
Kısa ömründe gücünün elverdiğince, bir süreliğine de olsa ışığı yansıtmıştır ya bedeninden; bu yetmelidir ona
Aynanın içini kahreden zaman, mum için en büyük düşmandır
Sonsuz enerjinin sahip olduğu güç yoktur mumun zerrelerinde Zamanın ve maddenin haset ve pinti ellerine mahkumdur o Ancak kendine bahşedilen kadarını sunabilir çevresine
Işığın bir kırıntısını titreyerek taşıyan mumun zamanı dolunca ışığı söner; yine titreyerek erir biter kendi damlalarının arasınd
Giderken bıraktığı son şey, eriyen bedeninden çıkan bir nefeslik is ve küçücük bir cızırtı sesidir sadece
Ayna da kendisini seyredenlere şölen yaşatmış olmanın kısacık zevkiyle, sonsuzluğun önünde saygı duruşuna devam eder
Şimdi söyleyin, ışık yaymak isterseniz, mum mu olmak istersiniz ayna mı?
Zor bir seçim değil mi, hepimize kolay gelsin
NDabağlar
alıntıdır
sevgiler
Mummu Yoksa Aynamı Olmak
Normal
